Linux is het ook niet


(PC-Active, december 2016) 

Een jaar geleden heb ik hier lekker gemopperd over dingen die in Windows 10 meer kliks vereisen dan in Windows 7. Over de verslechterde privacy in Windows 10 had ik het toen nog niet eens.

Ik voelde de dag naderen dat ik aan Windows 10 zou moeten en werd daar erg opstandig van. Zo kwam ik op het idee om eindelijk de overstap naar Linux te wagen.

Al in de late jaren '90 ben ik begonnen Linux te proberen. Ik installeerde RedHat of SuSE en merkte aanvankelijk dat de installatie een hele opgave was. Dus ik gaf het halverwege op of maakte de installatie weer ongedaan, dat weet ik niet precies meer.

Maar ik bleef het proberen, eens in de twee jaar gemiddeld, denk ik. Mandrake, Linspire, allerlei distributies zijn hier voorbijgekomen. En het werd steeds beter. Beter in die zin, dat ik het telkens in een later stadium opgaf. Eerst werden de installaties zelf makkelijker, maar bleken geluidskaarten, modems en printers het niet te doen. Toen dat probleem werd opgelost, bleken de Linux-apps langzaam en gebruiksonvriendelijk te zijn. Zo was er altijd een probleem waardoor ik bij Windows bleef.

Nu, haalde ik diep adem en sprong ik in het diepe, bijna twintig jaar nadat ik een teen in het water had gestoken. Eerst zocht ik een distributie uit die alle onderdelen van mijn laptop goed liet werken. Dat viel nog niet mee: bij de ene kon ik de helderheid van het scherm niet regelen, bij de andere deed het geluid het toch weer niet, bij de volgende werkte de wifi maar even. Ubuntu, Lubuntu, Kubuntu, Xubuntu, SuSE, Debian - ik heb er zoveel geïnstalleerd dat ik tenslotte mijn wifi-wachtwoord van twintig karakters uit het hoofd kende. Het werd Ubuntu Mate. Ik verplaatste data, selecteerde software, koos instellingen. Weken was ik ermee bezig.

Een maand of vijf heb ik het volgehouden. Toen wonnen de talloze problemen het. Dingetjes in de grafische interface of het bestandsbeheer die extra kliks kostten of een workaround nodig maakten. Belangrijke software zoals de tekstverwerker (LibreOffice) en browsers (Firefox en Chromium) die duidelijk minder stabiel waren dan onder Windows. Het voelde of ik terug was in Windows 98. Een killer was de waarschuwing voor een lege accu die niet opvallend genoeg was en altijd te laat kwam, zodat ik geregeld de pc opnieuw moest starten. Wat de deur dicht deed was dat na maanden zomaar opeens de wifi alsnog ophield met werken.

Grommend heb ik het hele traject in omgekeerde richting afgelegd. Gelukkig hoefde ik geen Windowsversie en -software uit te zoeken, die kende ik nog. Ik probeer nu de dag dat ik Windows 10 moet accepteren zo lang mogelijk uit te stellen. En ik hoor tien procent van de lezers brullen: 'Maar koop dan toch een Mac!'

Wie weet mensen, wie weet. Laat me eerst even twintig jaar aan het idee wennen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De achterlijkheid van de Republikeinen

Print je eigen pistool

Het gaat goed met internet, dank u