Herberts Hergebruik

 Algemeen Dagblad, 16-1-2003 Nu na Pim Fortuyn ook de LPF geschiedenis is, is de Nederlandse politiek nog doortrokken van het gevoel dat er dingen anders moeten. De kiezer mort en heeft bij de vorige verkiezingen duidelijk gemaakt zich onbegrepen te voelen. Er moet beter geluisterd worden naar wat er leeft, is de heersende opinie. Politici willen naar de mensen toe, journalisten gaan de wijken in. Aan goede voornemens geen gebrek. Maar hoe hard mort de kiezer eigenlijk, en hoeveel reden heeft hij daartoe? Niet meer dan een zeventien procent van de kiezers heeft in mei op de LPF gestemd, een cijfer dat waarschijnlijk hoog is uitgevallen door stemmen uit 'piëteit'. Zelfs als we aannemen dat alle LPF-stemmers structureel ontevreden zijn en dat hetzelfde geldt voor alle thuisblijvers van 15 mei 2002 - een worst case dat zeker niet de werkelijkheid weergeeft - dan nog leert een eenvoudige rekensom (79% opkomst maal 83% niet-LPF-stemmers) dat tweederde van alle stemgerechtigden i

Technology Review, januari 2005 Eén keer heb ik gedroomd dat ik kon vliegen en ik zal die ervaring, want zo mag je een droom toch wel noemen, nooit vergeten. De sensatie los te zijn van de grond, het gevoel van absolute vrijheid om overal heen te kunnen gaan - het was geweldig. Maar ik heb nooit werkelijk zo gevlogen. Die paar vluchten met een parapente tellen niet mee: met zo'n vliegscherm ga je onvermijdelijk naar beneden en je horizontale verplaatsing is aan allerlei regels gebonden. De wens van de mens om te vliegen zit diep, en het optimisme is onverwoestbaar. Een vliegticket kun je kopen maar dat vervult kennelijk niet de grootste wens: op elke plek en op elk gewenst moment het luchtruim te kunnen kiezen. Bij voorkeur speelt daarom in toekomstvisioenen over vliegen onze geliefde automobiel een hoofdrol. Al zo lang ik me kan heugen kom ik in populair-wetenschappelijke bladen artikelen tegen over vliegende auto's. De teneur is altijd dezelfde: nog éven en het lukt. De mens

Vijf jaar geleden publiceerde ik dit stuk over de Republikeinse kandidaten van toen die je nu rustig de wegbereiders van Trump zou kunnen noemen. Onwetend, anti-wetenschap en met totale minachting voor feiten. Ik heb twee feitelijke onjuistheden die ik zelf beging, gecorrigeerd: ik schreef dat er geen Amerikaanse ambassade in Libië was waar dat Iran moest zijn, en ik maakte Christine O'Donnell ten onrechte uit voor Congreslid. Perfect ben ik niet, maar respect voor feiten heb ik wel. De Volkskrant, 3-1-2012 George W. Bush staat niet bekend als groot licht, maar vergeleken met de huidige Republikeinse presidentskandidaten is hij een toonbeeld van eruditie. De primaries naderen (de eerste op 3 januari in Iowa) en de kandidaten worden in de Nederlandse pers beleefd geschetst als 'voor een kleine overheid en tegen abortus en het homohuwelijk' of iets dergelijks. De werkelijke mate van achterlijkheid, cynisme en leugenachtigheid blijft meestal buiten beeld.