Kloon
door Herbert Blankesteijn jr. (Intermediair, 23 jan 2003) Gisteren heeft Pap het me verteld; het was zo'n jongen-ik-moet-eens-met-je-praten-gesprek. Dan vind ik hem wel zo'n ongelooflijke eikel, dan zou ik het liefste in de tv willen springen. Nee dus, die moest ik natuurlijk afzetten. Toen kwam het hoge woord eruit, maar ik kan niet zeggen dat ik ervan opkeek. Het is dus waar, ik ben een kloon. Op school werden er al grappen over gemaakt. Degenen die Pap wel eens gezien hebben weten dat de gelijkenis vrij heftig is. Daar kun je bij optellen dat ik in mijn gedrag ook het nodige van mijn vader wegheb. Al schijnt dat normaal te zijn, dat zie ik bij mijn vrienden ook. Maar zelfs zij weten niet hoe ik lijk op Paps jeugdfoto's. Dat is griezelig. Tweelingbroertjes. Vooral in de tijd dat Pap nog uitmaakte wat de kapper met me deed. Tegenwoordig zorg ik dat er wat verschil is. Nu ik het weet, vraag ik me de hele tijd af wat ik nou van hem ben, en hij ...